Beste familie, vrienden en kennissen van onze dierbare overleden Pater Adelbert Tilman.      
Beste medebroeders en medebewoners
van Huize Sint Charles.

Onze overleden Adelbert werd op 12 februari1926  te Roermond geboren als het vierde Kind van de familie Tilman. Als kind maakte hij de basisschool af, ging naar de MULO, had anderhalf jaar praktijk in de tuinbouw, vooral fruitteelt; en ook behaalde hij het middenstandsdiploma.

Toen brak de tijd aan dat hij in militaire dienst moest. Adelbert werd in 1947 opgeroepen en werd gelegerd op de militaire vliegbasis te Ypenburg. Daar werd hij chauffeur van de Ambulance.

Enkele dagen geleden ontmoette ik heel toevallig, hier in ons huis, de Heer Ad Pijnenburg, broer van onze Broeder Joseph Pijnenburg. Hij vertelde mij het volgende: “dat hij samen met Adelbert in militaire dienst was geweest en dat ze veel met elkaar waren opgetrokken en zo ook veel steun aan elkaar waren geweest om goed te leven.”

Als voorbeeld vertelde hij mij het volgende voorval: “als de Militairen besloten om naar de cafés te gaan om flink te drinken, dan bleven Adelbert, Ad en nog enkele anderen in het kamp achter.

Daar deden ze dan spelletjes zoals tafeltennis of kaarten. Adelbert kon niet goed tegen zijn verlies! Hij wilde het goed doen en slagen!  En dat was ook zo in zijn verdere leven. Adelbert wilde alles goed doen.

Eenmaal uit het leger afgezwaaid, zei Adelbert dat hij Missionaris wilde worden: Missionaris van Afrika, bij de Witte Paters. Waarom hij Missionaris van Afrika wilde zijn dat weten we eigenlijk niet.

Zijn Familie vond het goed dat hij missionaris wilde worden. En als hij overtuigd was van iets dan ging hij er ook voor. Hij werd, denk ik, geïnspireerd door het evangelie dat we zo juist hebben gelezen uit
Lukas 4,16-22 en uit Markus 6,1-3.
Daarin lazen we dat Jezus was teruggekeerd naar Nazareth waar hij was groot gebracht door Joseph en Maria te midden van zijn familie. Te midden van zijn broers Jacobus, Judas en Simon en ook te midden van zijn zussen. Het was Sabbat en zo ging Jezus samen met zijn Leerlingen naar de Synagoge om te bidden.

Die dag gaf hijzelf het onderricht. En allen die aanwezig waren kwamen onder de indruk van hem en zeiden “hoe komt hij toch aan die wijsheid!” is hij niet de Zoon van die Timmerman Joseph en was ook hijzelf niet timmerman hier in ons dorp? En nu bracht die Jezus, de zoon van een timmerman en ook hijzelf  de timmerman “HET GOEDE NIEUWS” aan zijn dorpsgenoten!

Was dit de rede waarom Adelbert Broeder wilde worden? Naar het voorbeeld van Jezus? In ieder geval vertrok Adelbert naar de Missionarissen van Afrika te Boxtel om er zijn opleiding te volgen: eerst als Postulant, daarna als Novice, en op 8 augustus1952 legde hij de eed van trouw af, en verbond hij zich aan de Missionarissen van Afrika.

En als Broeder deed hij van allerlei werk, vol ijver. Gedurende vier jaar  was hij Portier. Later in Afrika gedurende acht jaren zat hij in de bouw in het Bisdom Tabora (Tanzania, Oost Afrika) Hij bouwde veel samen met een Canadese Broeder, Broeder Raoul. Zij bouwden tezamen vele kerken, kapellen, scholen, bruggen en putten. Toen er behoefte was aan een econoom in het klein Seminarie te Itaga werd Adelbert gevraagd: en weer nam hij dat aan. Om het eerlijk te zeggen was hij bereid tot alles wat van hem gevraagd werd.

Zijn antwoord was steevast in het Kiswahili “Mungu yupo” d.w.z ik sta er niet alleen voor. God zal me helpen met zijn genade. Al het werk deed hij met ijver, veel plezier en samen met de mensen. In het Seminarie van Itaga hadden ze heel veel last van vleermuizen onder het dak. Velen hadden geprobeerd om ze te verdrijven, doch het lukte maar niet.

Totdat Adelbert kwam met een oplossing. Hij verving gewoon een paar zinken golfplaten met transparante platen, maakte een paar gaten in de nok van het dak en de vleermuizen waren voor goed verdwenen. Vleermuizen houden niet van licht!! Zo toonde Adelbert zich ook een slimme man te zijn.

Was Adelbert gedurende 24 jaren Broeder in onze Sociëteit: op 2 juli 1978 werd hij Priester gewijd. Dat wil echter niet zeggen dat hij ontrouw werd aan zijn Roeping als Broeder Missionaris: zeker niet! Het was de Regionale Overste van Tanzania die hem er toe uitnodigde.

Deze zei, en schreef over Adelbert: “gezien zijn persoonlijke kwaliteiten raad ik hem aan, en beveel ik hem aan, om Priester te worden” En zoals altijd aanvaardde hij weer deze beslissing. VOOR ADELBERT WAS HET EEN EN DEZELFDE ROEPING. HIJ WAS BEREID OM AL ZIJN TALENTEN TE GEBRUIKEN VOOR GODS KONINKRIJK. Het deed hem niet veel of hij die talenten nu gebruikte als pater of als broeder. (zie eerste Lezing van vandaag: Rom,12,6-12)

Na zijn Priesterwijding in Den Bosch, heeft hij nog weer 21 jaren in het Noorden van Tanzania gewerkt, en wel in het Bisdom Rulenge: hij gaf er de Sacramenten, predikte, doopte en bouwde. Hij was altijd bezig. En hij was er zo gelukkig mee.

In 1999 kwam hij terug naar Nederland. Zijn gezondheid begon hem in de steek te laten. Al jaren was hij vergeetachtig geweest. Hij kon dingen maar niet onthouden... Alles schreef hij op, doch ook dat hielp eigenlijk niet ! Hij had wel drie notitie boekjes En dan wist hij ook weer niet waar die gebleven waren. Hij vergat alles: ook de tijd vergat hij geregeld. Er was geen tijd van komen en gaan.

Na zijn terugkeer in Nederland dus, toen hij in de Witte Paters Communiteit van 's Hertogenbosch woonde kon het gebeuren dat hij zich niet meer herinnerde waar hij zijn fiets of auto had gelaten. Voor ons mensen was het misschien wel eens grappig, doch voor Adelbert zelf was het ongetwijfeld een grote beproeving.

Hij voelde aan dat het niet goed met hem ging!! Het was zeker niet aangenaam voor Adelbert dat hij tenslotte naar ons verzorgingshuis in Heythuysen werd benoemd. Zo graag had hij naar Afrika terug gewild om er te bouwen , preken en om met “zijn mensen” te zijn.

Maar op de duur kon Adelbert óók zelfs niet meer in Heythuysen blijven, en dat was erg jammer voor ons allen. Er werd voor hem een plaats besproken in het gespecialiseerde Instituut van Hornerheide, waar hij verbleef vanaf 2003 tot 2007, tot op de dag van zijn overlijden op 3 februari 2007.

Om te besluiten neem ik de gelegenheid om allen te bedanken die Adelbert altijd met liefde, zorg, moed en inzet hebben verzorgd! Mag ik hier de volgende personen vermelden: zijn Familieleden die hem bleven bezoeken, ondanks het feit dat ze zelf met heel veel problemen te kampen hadden zoals ouderdom en ziektes.

Mag ik óók vermelden alle Verzorgers van Hornerheide en Heythyusen; en ook mag ik hier niet vergeten al onze Confraters. Veel mensen hebben zich echt ingezet voor onze overleden Adelbert. Doch allen die zich voor hem hebben ingezet, hebben er ook heel veel voor terug ontvangen!  

Zovelen hebben me gezegd “Adelbert was toch zo’n lieve Mens”. We zullen hem echt missen. Allen dank hiervoor.

Nu gaan we onze Gebeden naar God richten en daarna Vieren we dan samen de Eucharistie om de Heer te danken voor deze fijne Mens. Amen.

Evangelie van Lucas 4,16-22

16 Hij kwam ook in Nazaret waar hij was grootgebracht, en ging zoals zijn gewoonte was op sabbat naar de synagoge. Toen hij was gaan staan om de voorlezing te doen, 17 werd hem de boekrol van de profeet Jesaja overhandigd. Hij rolde hem open en vond de plaats waar geschreven staat:
18 De Geest van de Heer rust op mij,
omdat hij mij gezalfd heeft
om het goede nieuws te brengen aan armen.
Hij heeft mij gezonden
om gevangenen de vrijheid aan te zeggen
en blinden het licht te geven,
om onderdrukten vrij te maken,
19 om het jaar van Gods goedheid af te kondigen.
20 Hij rolde de boekrol op, gaf hem terug aan de dienaar en ging zitten. Alle ogen in de synagoge waren op hem gericht. 21 Hij nam het woord en zei: ‘Op deze dag zijn de woorden die u zojuist gehoord hebt, in vervulling gegaan.’ 22 Ze vielen hem allemaal bij en verwonderden zich erover dat er zo’n kracht lag in de woorden die uit zijn mond kwamen, en ze zeiden: ‘Dat is toch de zoon van Jozef?’ 

Evangelie van Marcus 6,1-3

"Geen erkenning" 

1 Jezus ging vandaar naar de stad waar hij was opgegroeid. Zijn leerlingen gingen met hem mee. 2 Op sabbat begon hij onderricht te geven in de synagoge. Er waren veel mensen. En toen ze hem hoorden, verbaasden ze zich zeer en zeiden: ‘Waar haalt hij dat allemaal vandaan? Hoe komt hij aan die wijsheid? Wat zijn dat voor wonderen die hij doet? 3 Is hij niet die timmerman, de zoon van Maria, en de broer van Jakobus, Joses, Judas en Simon? En zijn zusters, wonen die hier ook niet?’ Ze ergerden zich aan hem. 

Romeinen 12,6-12

6 We hebben allemaal verschillende gaven zoals God ons die gegeven heeft. Als het ons gegeven is zijn wil openbaar te maken, moeten we het doen in overeenstemming met het geloof. 7 Hebben we de gave hulp te verlenen of onderwijs te geven, dan moeten we dat doen. 8 Als we anderen kunnen aanmoedigen, moeten we ze aanmoedigen. Wie iets heeft om uit te delen moet vrijgevig zijn. Wie leiding geeft, moet zich inspannen. Wie medelijden toont, moet het opgewekt doen.

9 Heb lief zonder te doen alsof. Haat het kwade en houd vast aan het goede. 10 Houd veel van elkaar als broeders en zusters. Toon respect voor elkaar en wees de ander daarin voor. 11 Doe uw best en wees niet lui. Dien de Heer met een vurig hart. 12 Wees blij om wat u mag verwachten. Volhard als u verdrukt wordt. Houd niet op met bidden.